The Reader

 

หลังจากดูเรื่องนี้จบก็รู้สึกกว่า ติดตรา ตรึงใจ ไม่อาจลืม สงสัย ใคร่รู้ แต่ไม่อาจหาทางออกได้ อยากบอกว่า กั๊ด อก (แปลว่าตื้นตันใจอย่างบอกไม่ถูก) เหลือเกินนนนน

เรื่องนี้เริ่มต้นในสมัยหลังสงครามโลกครั้งที่สองจบลงไม่นาน ความสัมพันธ์ของฮันน่า (เคท วินสเลต) หญิงสาวที่ทำอาชีพเป็นคนเดินตั๋วรถราง กับ ไมเคิล สมัยวัยเพิ่งแตกหนุ่ม เด็หนุ่มซึ่งเพรียบพร้อมทั้งหน้าตา ฐานะ ฮันน่าได้สอนบทเรียนรักให้กับไมเคิล ไมเคิลก็รักฮันน่าม๊ากกกกกมาก โดยมีข้อตกลงกันว่า ก่อนที่จะมีอาไรอาไรกันเนี๋ย ไมเคิลต้องอ่านหนังสือเรียน หรือนิยายให้ฮันน่าฟังก่อน ถึงจะยอมมีอาไรด้วย ฮันน่าก็ตั้งใจฟังที่ไมเคิลอ่านเป็นอย่างมาก และไมเคิลก็อ่านให้ฮันน่าฟังอย่างมีความสุข แต่ครั้งนึงเขาเคยถามฮันน่าว่า อ่านเองดูไม๊ ฮันน่ากลับปฏิเสธโดยให้เหตุผลที่ว่า เทออยากฟังจากไมเคิลมากกว่า ทั้งคู่ไปมาหาสู่กันจนกระทั่งวันนึง เพราะความขยันขันแข็ง การปฏิบัติหน้าที่ดีอย่างไม่มีที่ติ ทำให้ฮันน่าจะได้เลื่อนตำแหน่งจากคนเดินเก็บตั๋วมาเป็นฝ่ายทะเบียน เอกสาร อาไรประมาณนั้นแหละ ฮันน่าดีใจมาก แต่เทอทำหน้าที่นี้ไม่ได้ เทอจึงหนีไปจากอาชีพที่เทออยู่ และหนีจาก ไมเคิล

หลังจากที่ฮันน่าหายตัวไป ไมเคิลไม่เคยรักหรือชอบผู้หญิงคนไหนอีกเลย ได้แต่สนุกไปวันๆ ไมเคิลเป็นคนเรียนเก่ง จึงเลือกที่จะเรียนกฎหมาย วันนึงเขาได้ไปฟังคดีที่ศาลกับอาจารย์ ซึ่งคดีดังกล่าวเกี่ยวกับการตัดสินว่าคนงานหญิงเหล่านี้ที่เคยทำงานให้นาซี โดยมีหน้าที่เกณและเลือกผู้หญิงให้ไปถูกรมแก๊สพิษ ว่าผิด ควรโดนลงโทษหรือไม่ ฮันน่า เป็นหนึ่งในจำเลยนั้น ฮันน่าไม่คิดว่าตัวเองผิด เพราะตัวเองแค่ทำตามหน้าที่ที่ได้รับ อย่างเต็มที่และเต็มความสามารถเท่าที่เทอจะทำได้ก็เท่านั้น ก็เค้าจ้างเทอ เทอต้องหาเลี้ยงตัวเอง จะให้ทำไง ดูเหมือนจะเป็นเหตุผลที่ดีทีเดียว ถ้าพวกเพื่อนๆเทอไม่ใส่ร้ายเทอด้วยหลักฐานตัวอักษรในสมุดบันทึก ผู้พิพากษาต้องการให้ฮันน่าเขียนหนังสือเพื่อยืนยันความบริสุทธิของตัวเอง แต่ฮันน่าไม่ทำ กลับยอมรับผิด และยอมรับโทษแต่โดยดี (ตรงนี้แหละโคตรจะกั๊ดอก) เหตุผลส่วนตัวประการเดียวคือ เทออายที่จะบอกความจิงกับคนอื่นว่า "เทออ่านไม่ออกเขียนไม่ได้"

หลังจากที่ฮันน่าติดคุก ไมเคิลก็สำนึกได้ว่า ฮันน่าไม่ได้ผิดจิง แต่ก็เคยทำความชั่วร้ายจนเขาไม่กล้าหรือไม่มีความกล้าพอที่จะยืนมือไปช่วยเทอในคดี ทำให้เกิดตราบาปในใจ และไถ่โทษด้วยการ อ่านนิยายแล้วบันทึกเทปส่งให้ฮันน่าฟังตลอดหลายสิบปีที่ฮันน่าอยุ่ในคุก ฮันน่าจึงเกิดเแรงบันดารใจในการเริ่มฝึกอ่านเขียนด้วยตัวเองจากการเลียนเสียงที่ไมเคิลบันทึกให้ เพื่อที่ซักวันนึงเทอจะสามารถเขียนจดหมายหาไมเคิลได้ ..... ฮันน่าทนอยู่ในคุกเพื่อซักวันนึงเทอจะได้ออกจากคุกและออกไปเจอและไปอยู่กับคนที่เทอรัก นั่นก็คือไมเคิล แต่พอเทอจะได้ออกมาจิงๆ ไมเคิลก็ยังไม่มีความกล้าพอที่จะรับฮันน่าในฐานะเดิม ไมเคิลยังคงติดใจกับอดีตของฮันน่าอยู่ จึงพูดด้วยอย่างเฉือยชา ทำให้ฮันน่ารู้สึกเจ็บปวดรวดร้าวเป็นอย่างมาก จนสุดท้ายเทอเลือกที่จะตายในคุก ดีกว่าที่จะได้ไปอยุ่กับไมเคิล ที่ไม่ใช่ไมเคิลคนเดิมที่รับเทอได้อีกแล้ว...... จบ ฮือๆเศร้าๆ

เรื่องนี้ดูจบแล้วอารมไม่ค่อยจะจบตาม แค้นไอ้ไมเคิลเหลือเกิน ไอ้ขี้ขลาดเอ้ยยยย ทำไมไม่ช่วยฮันน่าวะ ชิ ประมาณนี้ คนดูจะมีอารมณ์ร่วมประมาณว่าถ้าเป็นกรูนะ กรูจะช่วยฮันน่า แต่มันก็แค่นั้น ทำไรไม่ได้เล๊ยยย หุหุได้แต่กั๊ด อกๆๆๆๆ ไม่ไหวแล้ววววว

เอออีกอย่าง เรื่องนี้ได้รางวัลออสก้าร์ด้วยนะ สาขาไรไม่แน่ใจอะ แต่ก็เป็นออสการ์เรื่องนึงที่คนธรรมดาๆ(คนที่สายตาไม่ถึงระดับกรรมการ)ดูแล้วเข้าอกเข้าใจว่าทำไมถึงได้รางวัลออสการ์ได้ (เพราะส่วนมากหนังที่ได้ออสการ์มักดูไม่รู้เรื่อง ไม่ใช่หนังตลาด)